Ik mis niets

Over ontspannen in spanning en in je persoonlijke ontwikkeling.

“Maar ben je niet bang dat je iets mist?” vraagt Jeroen me tijdens het eten in een eetcafé om de hoek. Ik vind het altijd zo fascinerend als een vraag met ‘maar’ begint. In dat geval zegt het zoveel over die ander. Blijkbaar is hij bang dat hij iets mist. Vaak verleg ik dan de aandacht naar de ander door te vragen hoe het voor die ander is.

In dit geval niet. We hebben het over social media en het gebruik van de telefoon. Ik vertelde Jeroen net daarvoor dat ik bewust mijn telefoon thuis had gelaten en maximaal één keer per dag op facebook kijk. Vervolgens vraagt hij dus: “Maar ben je niet bang dat je iets mist?” Nee, dat ben ik niet. Iets missen doe je toch wel. De verleiding kan er zijn, om te proberen om al het nieuws of alle berichten via social media bij te houden, maar alles bijhouden is onmogelijk. Als je pas rust hebt, als je weer van alles op de hoogte bent, dan bezorg je jezelf veel stress. Dat moment van rust kan nooit lang duren. Dat geldt net zo voor de inbox van je mail, waarbij sommigen pas rust hebben als die leeg is of waarbij alle mail gelezen is. Het is dus mijn streven om er comfortabel mee te zijn om iets te missen.

Ik neem nog een hap van mijn uiensoep en geef er tegenover Jeroen daarna nog wat andere woorden aan: “Wij eten nu hier in dit eetcafeetje. Het is hier gezellig en ziet er prima uit. Ik vind het sowieso gezellig om je weer wat langer te zien en te spreken. Dan heeft het toch geen zin om bezig te zijn met alle restaurants in Nederland waar we níet zitten. Laat staan met alle verschillende soorten soepen die overal te krijgen zijn. Of met alle mensen die hier nu niet aanwezig zijn. Ik zit nu hier met jou en ben blij dat ik hier nu met jou zit.”

Jeroen is een type die bij het uit eten gaan, altijd kijkt naar wat iemand anders heeft en dan stiekem dat toch liever had gehad. “Die uiensoep ziet er ook wel lekker uit. Misschien had ik toch beter die kunnen nemen,” zegt hij, terwijl hij een hap van zijn champignonsoep neemt. Als we het andersom hadden besteld, weet ik zeker dat hij hetzelfde had gezegd.

Toch begrijpt Jeroen wat ik bedoel. “Ik herken wat je zegt bij mijn persoonlijke ontwikkeling. Vroeger kon ik pas weer ontspannen als ik een bepaald thema had uitgewerkt. Pas als ik mijn emoties had uitgewerkt, voelde ik even rust. Gelukkig heb ik er nu vrede mee dat mijn ontwikkeling een continu proces is en dat het niet anders hoeft. Ik heb nu vrede met het ervaren van onvrede en voel ontspanning tijdens het voelen van spanning. Dat is een verademing. Ik zak meer in het moment en ben veel relaxter dan daarvoor.”

Jeroen is een dierbare vriend voor me, omdat we elkaar vrij laten en elkaar elke keer opnieuw ontmoeten. Een avond met hem is een mix van oprechte interesse, goeie gesprekken en vooral veel humor. Er zit geen enkele claim op dat de één de ander moet bellen of om de zoveel tijd moet zien.

Een goeie vriendschap toont zich niet alleen als je elkaar ziet, maar juist als je elkaar niet ziet.

Als er dan niets wringt, ben je goede vrienden. Ik feliciteer mezelf met dit contact. Sinds ik minder op social media zit en mijn telefoon minder vaak bij me heb, mis ik af en toe een leuke anekdote of een activiteit, maar een goede vriendschap mis ik nooit. Ik krijg er aanwezigheid, verbinding en echt contact voor terug met een ander en vooral met mezelf.