In gesprek met mijn moordenaar

We zijn alles. Ik heb het er met Martin over in een cafeetje. Hij beaamt het, maar voelt het nog niet zo en vraagt of ik er een voorbeeld bij wil geven. Ik zeg: ‘Ik ben een moordenaar.’ Martin verslikt zich bijna in zijn ‘love and peace’ – thee en zegt dan: ‘Ik hoop niet dat je op dit moment ook concrete plannen hebt.’ Hij vervolgt na een korte stilte en met iets meer felheid in zijn stem: ‘Als jij een moordenaar wilt zijn, moet jij weten, maar ik ben echt geen moordenaar hoor.’ ‘Dus als ik je goed begrijp Martin, ben jij alles, behalve een moordenaar,’ plaag ik hem. ‘Het gaat mij niet om willen of niet willen,’ reageer ik, ‘maar hoe ik het voel, zie en ervaar.’

Ik hoor het vaker in gesprekken dat iemand mee kan gaan in de theorie dat we alles zijn of alles één is, maar als het dichtbij komt of concreet wordt de deur dicht gaat. Ik deel met Martin hoe ik er zelf naar kijk en vertel hem dat we alles zijn. We zijn alles en alles is in ons. En ik ben ook een moordenaar. In andere levens heb ik letterlijk gemoord en ik heb nog nooit iemand ontmoet die dat niet heeft gedaan. Hoe oneerlijk is het dan als ik iemand zou veroordelen als hij in dit leven iemand vermoord heeft? Ik heb tenslotte hetzelfde gedaan en kies er toevallig voor om in dit leven dat niet te doen. Dan kan ik daar toch niet over oordelen. Dat betekent niet dat iemand niet naar de gevangenis moet en in die zin wel veroordeeld moet worden, maar dat betekent voor mij wel dat ik onmogelijk de betreffende persoon of ziel kan veroordelen. Het liefst zou ik niet eens spreken van straffen, maar willen onderzoeken wat voor de betreffende persoon en alle betrokkenen qua bewustwording en heling het beste is. Maar dat is een heel  ander verhaal waar we het bij een andere kop thee wel een keer over hebben.

De dagelijkse voorbeelden van moord
In dit voorbeeld van een moordenaar gaat het me niet uitsluitend om de letterlijke moord, maar meer nog om de energie van destructie. Het komt in gesprekken voor als iemand een opmerking maakt die het gesprek lam legt. “Wat een dooddoener” is een uitspraak die daar aan refereert. Net als “iemand de mond snoeren”. In die gevallen kan je spreken van een destructieve energie. Het gaat in die gevallen niet om een letterlijke moord, maar wel om een energie die wordt lam gelegd of kapot gemaakt.

Martin geeft aan dat hij dat wel herkent in zijn eigen leven. ‘Ik heb thuis helemaal niets te vertellen,’ zegt hij met een knipoog. Ik vertel er verder over met een voorbeeld van een ouder die een kind op een bepaald moment geen ruimte geeft en streng aangeeft: ‘Je doet het nu zo en je luistert gewoon. Punt uit!’ Daar kan een dwingende energie inzitten die geen ruimte geeft aan een deel van het kind. Volgens mij kan dat wat je wilt bereiken in plaats van op een destructieve manier ook op een levendige manier, zoals ik het voor het gemak even noem.

De kwaliteit en kracht van een moordenaar
Stel dat je een horizontale lijn hebt met aan de linkerkant de energie van destructie en aan de rechterkant een levensgevende energie. Dat kan dus concreet aan de ene kant gaan om een moord en aan de andere kant om een geboorte. Er zitten verschillende voorbeelden tussenin met vele symbolische variaties op een moordenaar. Die destructieve energie heeft een negatieve associatie, terwijl je de kracht die erin zit kan gebruiken voor andere doeleinden. Jij kiest zelf welk doel je nastreeft. Destructie kan namelijk ook gebruikt worden om een oud schoolsysteem kapot te maken zodat er een nieuw systeem geboren kan worden. Een oud gebouw kan gesloopt worden zodat er ruimte komt voor een duurzaam bedrijf die gericht is op daklozenopvang.  Een relatie kan kapot gaan, zodat er tijd en ruimte vrijkomt voor iets mooiers wat meer bij je past. Er is dus de mogelijkheid om anders te kijken naar de energie van destructie en van iets kapot maken dan enkel de negatieve associatie. Iets kapot maken an sich is neutraal. Het hangt van de context en intentie af hoe je het inkleurt. En uiteindelijk is alles vergankelijk en alles wat werkelijk is, blijft bestaan. De vorm kan verdwijnen en zal hoe dan ook een keer veranderen. Dat is de essentie van het dagelijkse leven. Hoe ga je om met loslaten? Kan je op een zachte, liefdevolle manier je onthechten van hetgeen je bezighoudt? En uiteindelijk van alles? Jij bent al alles. Dat wat werkelijk is ben Jij en dat is het enige wat blijvend is. Jij bent het leven zelf.

Een kopje thee met mijn innerlijke moordenaar
Martin is intussen afgehaakt en er vandoor gegaan. Ook daarin verandert de vorm.  Ik bestel nog een kop thee en denk nog verder na over destructiviteit en moord. Met een grote afstand en neutraliteit vraag ik mezelf af wat ik van een moordenaar kan leren. Wat heeft hij of doet hij wat ik misschien niet doe? Een moordenaar zet een idee of iets waar hij voor staat om in een handeling. De manier waarop heeft mild uitgedrukt niet mijn voorkeur, maar ik focus me even op het innerlijke proces. Van mezelf weet ik dat ik in het verleden nogal eens lethargisch of apatisch kon zijn als het gaat om het verwezenlijken van mijn dromen. Dan durfde ik die niet waar te maken door bepaalde angsten en overtuigingen. Enkele voorbeelden daarvan zijn:  als ik succes heb dan sterf ik alleen, als ik gezien word dan zijn anderen jaloers en pissig op me, ik ben het niet waard. Het zijn diverse belemmerende overtuigingen die me niet meer dienen, maar die geregeld langskwamen. Het zorgde ervoor dat ik nog wat langer in mijn veilige hol verbleef.

Om dit om te zetten, ga ik in mezelf op zoek naar de innerlijke moordenaar om deze overtuigingen kapot te maken. Dat klinkt zonder nuance wat grof, maar liefdevoller uitgedrukt zeg ik: ‘Ik omarm mezelf precies zoals ik nu ben. Ik eer de delen in mij met deze overtuigingen en weet dat ze me tot op vandaag hebben gediend om mij te beschermen. Ik dank ze daar diep voor en laat ze nu los.’ Dat is een andere en zachte manier van uitdrukken, terwijl ik er hetzelfde mee kan bedoelen. Voor de oude overtuigingen zet ik nieuwe, productieve overtuigingen in mijn lichaam- en geestsysteem. Op die manier geef ik nieuw leven aan mezelf. Er is iets veranderd, maar dat wat werkelijk is blijft.

Een innerlijke dialoog
Ik neem een slok van mijn thee. Het gesprek met Martin is al even klaar, maar innerlijk klets ik nog even door. Mijn handen omklemmen de kop thee, terwijl ik in ontspannen concentratie naar buiten staar. Innerlijk maak ik vervolgens opnieuw contact met mijn innerlijke moordenaar. Ik heb zijn kracht nodig om een wens of idee om te zetten in een handeling zodat ik het daadwerkelijk uitvoer. Daarom vraag of ik hem hij mij wil helpen als ik inspiratie voel om actie te ondernemen om mijn dromen waar te maken, om me dan de energie en moed te geven om het ook te doen.

En nooit, nooit zal dat leiden tot een moord. Niet letterlijk en niet symbolisch. Op mijn innerlijke moordenaar schijnt namelijk licht. Hij is er en mag er zijn. Maar wel volgens mijn waarden en normen: de hoogste liefde en het hoogste licht voor mij en allen. Doordat hij niet in mij in het donker bivakkeert, neem ik verantwoordelijkheid voor dat deel in mij en hoeft hij niet onbewust op bepaalde momenten naar voren te treden als hij getriggerd wordt. Nee, ik zal niemand de mond snoeren, geen dooddoener plaatsen in gesprekken en nooit kinderen op basis van macht het zwijgen opleggen. Ik wens vol en sprankelend te leven en bulk graag van de levensenergie. Alles wat daarvoor in de weg staat, mag in het licht, zodat ik het indien nodig kan transformeren en ik de bijbehorende kwaliteiten en kracht op een positieve manier kan gebruiken, want ik ben het leven. Dat is mijn eindconclusie voor vandaag. Ik neem mijn laatste slok thee die lauw is geworden, sta op en loop naar buiten. Ik ben het leven. Ik adem diep in en uit. Ik ben het leven. Ik adem het leven in. Ik adem het leven uit. Ik ben het leven. Dan sta ik even stil, draai me om en loop weer naar binnen. Ik ben vergeten te betalen. Dan kan ik wel het leven zijn, maar de thee kost gewoon geld in een café. Misschien handig om de volgende keer thee te gaan drinken met mijn innerlijke dief. De barman vraagt of alles naar wens was. ‘Ja, het was zeker naar wens. Alles. Dankjewel.’