Mijn ziel bekent kleur

Ik leef mijn zielenergie

Na de sessie die ik bij een therapeut volgde is het duidelijk: Er moet meer blauw in mijn leven. De muur in mijn woonkamer wordt blauw. Voor ik de verf daadwerkelijk koop, vraag ik mijn vader om zijn mening. Er is namelijk ook nog twijfel, want de muur is lang en zoveel blauw is wel heel veel blauw. Ik woon weliswaar op 3-hoog, maar niet in de wolken en niet in de zee. Misschien kan ik een deel verven of alleen de wc. Het bericht naar mijn vader ging me behalve om zijn advies veel meer om een contactmoment met elkaar. Dat komt in de sessie ook naar voren als waardevol. Ik grijp de aanleiding aan om me via deze manier even te verbinden met hem waarbij hij iets van zijn kennis kan delen.

De sessie
De insteek van de sessie zelf weet ik niet eens meer, maar wel het leven waar ik in terecht kwam. Ik ben in een afgelegen dorp waar iedereen elkaar kent. Dat zou op basis van die informatie zomaar een dorp in Nederland in de huidige tijd kunnen zijn, maar aan de kleren en vervoersmiddelen zie ik dat het van wat langer terug is. Ik wil weg uit het dorp, omdat ik me bekneld voel en niet mezelf kan zijn. Ik voel dat ik wil reizen naar een plek waarvan ik weet dat ik geaccepteerd wordt zoals ik ben. In het dorp draait het om aanzien en uiterlijke schijnheiligheid. Mijn vader in dat leven en broers en zussen leven meer vanuit het hoofd dan vanuit het hart. Voor het gemak van de sessie gebruiken de therapeut en ik daar kleuren voor. “Hoeveel blauw ben je nog?” vraagt ze, waarbij blauw in dit geval staat voor het leven vanuit mijn hart. Ik ben voor een groot deel geel geworden, wat in dit geval symbool staat voor het leven vanuit mijn hoofd. Mijn oorspronkelijke moeder in dat leven is nog helemaal blauw, maar zij is verstoten. Er was in dat dorp geen ruimte voor de waarheid van het hart. Er is een gele en strenge moeder voor in de plaats gekomen.

Op dat moment stelt de therapeut voor om in dat leven stap voor stap weer meer blauw te worden en te kijken wat er gebeurt. Het is niet de tijdlijn die ik op dat moment ervaren heb, maar die we wel gaan doorvoelen om te helen en om te zien wat er dan gebeurt. Eerst stel ik mijn toenmalige biologische moeder voor me die helemaal puur blauw is. Ze staat achter me en inspireert me waardoor ik me direct iets meer blauw voel worden. Ze stimuleert me en langzaamaan ga ik meer en meer mijn blauwe kant delen in het dorp. Er wordt door onder andere mijn familie behoorlijk geïrriteerd gereageerd, terwijl er ook een opening komt voor verandering. Ik ben blijknaar niet de enige die behoefte heeft aan een blauwe revolutie. De gele mensen met macht moeten er niets van hebben en reageren fel.

We spoelen door in de tijd en kijken hoe het er een jaar later en vijf jaar later uitziet. Ondertussen zet ik stap voor stap door, stimuleert mijn moeder me en zijn er steeds meer mensen die me begrijpen en ontvangen. Ik deel vanuit mijn hart mijn inzichten over wat werkelijk van waarde is. Als we vervolgens doorgespoeld hebben naar tien jaar later is het hele dorp blauw. Iedereen leeft en reageert op elkaar vanuit het hart. Het is ontzettend vreugdevol om te zien. Ontroerend.

Dit had ik niet voor mogelijk gehouden. Ik dacht dat ik weg moest, hoewel ik op dat moment al wist dat de bestemming van die gewenste reis symbool stond voor een innerlijk verlangen. Dat innerlijke verlangen is uiteraard te bereiken in mijn binnenwereld en de reis die ik maakte was van geel naar blauw. De bijverschijnselen waren dat andere mensen die reis ook maakten.

De link met het hier en nu
Aan het eind van de sessie kijken we naar de gelijkenissen met dit leven en hoe ik dat wat ik heb gezien in de sessie, mee zou kunnen nemen naar het hier en nu. Mijn ouders en broer in dit leven zijn liefdevolle, krachtige en grote zielen die het begin van dit leven hebben uitgekozen om meer vanuit het hoofd te leven dan het hart. Hierdoor kunnen ze ervaren hoe dit is. En op deze manier kon ik ervaren hoe het voor mij was. Ik heb de wens kunnen voelen om weg te gaan, terwijl de reis van geel naar blauw de enige is die ik echt te maken heb.

In dit leven leef ik intussen grotendeels vanuit mijn hart en ziel, maar het is mijn intentie om dit 100% van de tijd op alle plekken en voor 100% te doen. Dat is het streven en via deze sessie kom ik daar weer een stapje dichter bij.

Een paar grappen uit mijn cabaretshow Rugzak
Een andere overlap vind ik in mijn cabaretshow. Een paar grappen in de voorstelling Rugzak zijn geel. Die maak ik vanuit het ego in plaats vanuit het hart. Dat constateer ik op dat moment. Vervolgens verbind ik me diep met mijn blauw, voel ik mijn blauwe moeder achter me, om diezelfde stukjes te spelen. In een therapiesessie waar een ander leven voorbij komt, sta ik dus aan het eind van de sessie grappen te maken uit mijn show. Dat vind ik komisch. Ik kan voelen dat de grappen niet uit de voorstelling hoeven worden geschrapt, maar dat ik ze vanuit een ander punt in mezelf kan maken. Dat doe ik op dat moment. De gele grappen zijn blauw geworden. Ze voelen blauw en ik begin te huilen van ontroering.

Wat neem ik mee
Mijn huidige familie kwam ik in dat andere leven tegen. Het voelt goed na aanleiding van de sessie wat meer contact met mijn vader te maken, die toen ook mijn vader was. De blauwe biologische moeder van toen, zet ik elke dag voor mijn bed als ik opsta. Zo sta ik blauw op. En de therapeut en ik komen er op uit dat het inspirerend en zelfs essentieel kan zijn om me nog meer te voeden met blauw. ‘Hoe zou je het vinden om je muur blauw te verven?’ vraagt ze. Het voelt belangrijk voor het deel in mij dat hierin gevoed mag worden. En aangezien de weg van het hoofd naar het hart compleet te bewandelen voor mij de belangrijkste reis is, ben ik uiteraard bereid mijn muur blauw te verven.

Eenmaal thuis zie ik hoe groot de muur is en ben ik met mezelf aan het onderhandelen over een deel van de muur. Ik wil bovendien niet zo’n zweverig type zijn die alles spiritueel benaderd en ondertussen gewoon een heel lelijke woonkamer heeft en daardoor qua sfeer onprettig. Zo naïef wil ik niet zijn.

Laat ik het combineren met vaker contact zoeken met mijn vader op een veilige, relaxte manier: Ik vraag hem om tips voor wat hij zou doen. Vervolgens krijg ik een antwoord van mijn broer. Dat is niet de bedoeling. Ik wil meer contact met mijn pa! Ach met mijn broer ook en ik word er blij van dat hij belt. ‘Het wordt een vissenkom en je kan beter met accessoires werken,’ adviseert hij. Op de achtergrond hoor ik mijn vader: ‘Nooit doen blauw Robert, dat staat niet. Kies maar voor lichter grijs. Olifantengrijs. Dat kan je beter combineren.’ Het klinkt als waardevol wat ze zeggen en er lijkt aan hen een nieuwe binnenhuisarchitect à la De Bouvrier verloren te zijn gegaan. Als ze eens wisten hoe frappant het is dat ze beiden mij blauw ten sterkste afraden en een andere kleur adviseren. Ik laat het even bezinken. Zal ik even ter ontspanning de smurfen kijken?

Blauw en geel zijn andere kleuren
Natuurlijk adviseert hij mij om lichtgrijs op de muur te doen: ‘Het grijs van een olifant, dat kan altijd.’ Ik heb intussen de huid van een olifant na alle ongevraagde feedback van de gele wereld. Hierbij heb ik zelf om advies gevraagd, maar een blauw mens kan niet aan een geel mens voor advies vragen. Het kan wel als je wil weten hoe de gele wereld over een idee van jouw denkt, zodat je weet dat je het tegenovergestelde moet doen. Het ging me in dit geval niet eens zozeer om de inhoud, want ik wilde gewoon even contact, maar hoe kon ik ooit een blauwe reactie verwachten van een geel mens?

Ik weet dus wat me te doen staat: Nog dieper voelen wat ik vanuit mijn hart en ziel wil doen en dát doen.

Voor de helderheid van wat ik vertel, is het in mijn ogen niet zo dat geel altijd staat voor gedrag vanuit het hoofd. Evenmin geldt het voor blauw dat het inspirerend werkt om te leven vanuit je hart. In deze sessie voelde dit laatste echter wel zo voor mij en zelfs zo essentieel om me niet alleen energetisch via mijn toenmalige moeder te inspireren of blauw te kleden, maar te verven tot ik blauw zie.

Blauw uitzicht
Mijn muur is intussen blauw. Licht blauw. Ik vind het mooier dan ik had verwacht. De kleur heb ik tenslotte niet gekozen omdat het zo geweldig goed zou staan in de woonkamer. Ik vind het zelfs fris en mooi. Eerder lag ik graag op de bank richting de ramen naar buiten te kijken, terwijl ik nu graag op de bank lig met mijn gezicht richting deze muur. Ik kan me bijna niet meer voorstellen hoe de oude kleur er uit zag. Ik weet dat het donker grijs was, maar daar houdt het mee op. Maar nu is het blauw, lichtblauw. In de sessie voelde ik dat als ik mijn hart volg mijn vader dan trots op me is, ondanks dat hij dan toch vanuit zijn hoofd reageert. In dit geval heb ik voor blauw gekozen, terwijl hij mijn grijs adviseerde en zal hij ook ongetwijfeld diep van binnen trots zijn dat ik mijn eigen waarheid leef. Op zielsniveau hoor ik hem dat zeggen, maar vanuit zijn persoonlijkheid niet.  Ik stuur hem een berichtje over het resultaat van de muur: ‘De muur is blauw geworden, het blauw van de ogen van een olifant.’ ‘Olifanten hebben bruine ogen Robert,’ ontvang ik later via een berichtje van mijn broer.